Najpierw obserwacja, potem działanie
Zarząd Zieleni m.st. Warszawy planuje prace polegające na koszeniu
trawników przyulicznych zgodnie ze zróżnicowanym reżimem koszenia, który
wprowadził kilka lat temu. Reżim ten zakłada trzykrotne koszenie w ciągu roku –
to minimalna liczba, by zapewnić właściwą pielęgnację muraw z jednoczesnym
uwzględnieniem przeciwdziałania skutkom zachodzących zmian klimatycznych.
Ponadto ogrodnicy miejscy na bieżąco obserwują sytuację przyrodniczą (m.in.
przyrost traw) i warunki pogodowe (występowanie przedłużającej się fali
upałów). Od nich uzależniony jest rodzaj, zakres i częstotliwość prac
podejmowanych na danym terenie.
Pod opieką ZZW znajduje się ponad 1300 ha terenów przyulicznych w
stolicy (tereny przy ulicach powiatowych, wojewódzkich i krajowych). W związku z całkowitym zakazem używania dmuchaw
do sprzątania pokosu, tegoroczne koszenie trawników przyulicznych jest bardziej
ekologiczne, jednak wymaga więcej czasu, ponieważ pracę są wykonywane ręcznie.
Czasem wiąże się to z chwilowym wstrzymywaniem ruchu samochodowego, by
zapewnić bezpieczeństwo osobom wykonującym prace przy ruchliwych ulicach.
Koszenie trawników – niezbędne dla ich prawidłowego rozwoju
Obecnie na terenie Warszawy obserwuje się intensywny przyrost
trawników, będący efektem wysokiej temperatury i intensywnych opadów. Źdźbła
traw jednak są już suche i zdrewniałe, a jednocześnie, w części
lokalizacji, nieskoszona, bujnie rozwinięta zieleń „kładzie się” pod swoim
ciężarem. W takiej sytuacji na poziomie gleby gromadzi się nadmierna wilgoć i
rozpoczyna niepożądany proces gnilny. Pozostałe przy ziemi zielone liście
obumierają, rośliny nie mają możliwości zagęszczenia się i prawidłowego
rozwoju. Ponadto utrudniony jest dostęp do gleby wysiewających się roślin
dwuliściennych. W tej sytuacji pielęgnacja polegająca na koszeniu jest wręcz
wskazana dla prawidłowego rozwoju trawników i łąk. Zabieg ten wzmacnia i
zagęszcza trawę, zapewniając odpowiedni dopływ powietrza i wody do systemu
korzeniowego.
Warto pamiętać, że po skoszeniu trawników przez pewien czas będzie
widoczny efekt rżyska, jednak przy odpowiednich warunkach rośliny szybko się
zregenerują. W celu uniknięcia uszkodzeń rozet roślin dwuliściennych wysokość
koszenia ustawiona jest na ok. 7-10 cm. Przy czym, ze względu na duże
nierówności terenów przyulicznych (które powstają w wyniku prowadzonych w ich
obrębie licznych prac remontowych), wysokość ta może w wybranych miejscach ulec
obniżeniu, a przy bardzo wysokich trawach – jest trudna do utrzymania.
Koszenie – prace konieczne ze względów bezpieczeństwa ruchu
Koszenie zieleni przyulicznej konieczne jest również ze względów
bezpieczeństwa użytkowników ruchu: kierowców, rowerzystów oraz pieszych. Wysoka
trawa ogranicza widoczność, szczególnie na skrzyżowaniach i zakrętach. Jest to
zauważane przez mieszkańców, służby miejskie otrzymują liczne zgłoszenia na ten
temat. O potrzebie przeprowadzenia koszenia na danym terenie można powiadomić
m.in. poprzez Miejskie Centrum Kontaktu Warszawa 19115.
Świadome zarządzanie zielenią w dobie zmian klimatycznych
Wprowadzony zróżnicowany reżim koszenia jest
wyrazem świadomego zarządzania zielenią miejską z myślą o środowisku. W ostatnich latach przyjęto i realizowano m.in.
następujące zasady:
- koszenie 1-2 razy w roku – z uwzględnieniem warunków pogodowych:
łąki miejskie, łąki kwietne, ostoje przyrody w parkach i na skwerach, wały przeciwpowodziowe; - koszenie 3 razy w roku – z uwzględnieniem warunków pogodowych:
trawniki przyuliczne w pasach drogowych. W wybranych lokalizacjach niemal całkowicie rezygnuje się z koszenia i pozostawia naturalne łąki (np. środkowy pas między jezdniami na ul. Żwirki i Wigury, al. Krakowska). W tych miejscach koszenie jest ograniczone do pasa o szerokości ok. 1 m od strony pasa jezdni; - koszenie częstsze – w miarę potrzeb, z uwzględnieniem warunków pogodowych:
trawniki nowo założone, parkowe polany, trawniki wokół rabat kwiatowych; - koszenie częste – nawet do 10 razy w sezonie: trawniki reprezentacyjne.
W
celu zapewnienia jak najlepszych warunków dla fauny żyjącej w mieście,
pozostawia się zarówno w parkach, jak i przy ulicach (w odpowiednich
miejscach, tak aby zachować bezpieczeństwo użytkowników ruchu drogowego)
naturalne łąki miejskie – miejsca niekoszone i niegrabione – oraz strefy
niekoszone wokół skupisk drzew. Łąki naturalne od lat można oglądać w
warszawskich parkach, na skwerach i w pasach drogowych m.in. na terenie Parku
Skaryszewskiego, Parku Pole Mokotowskie, Parku Arkadia czy na skarpie Mostu
Marii Skłodowskiej-Curie i w pasach między jezdniami alei Żwirki i Wigury.
