Jednym
z priorytetów w zakresie przeciwdziałania i reagowania na skutki zmian
klimatycznych jest zapewnienie jak największej retencji wód opadowych i ich
zagospodarowanie w miejscu gdzie powstają.
Stolica przyjęła Program ochrony zasobów wody Warszawy –  pięć z
sześciu filarów to działania na rzecz retencjonowania wody.

I
filar –
dotacje
na „małą retencję”
. Działania polegające na
finansowaniu budowy urządzeń służących do zatrzymania i wykorzystania wód
opadowych i roztopowych w miejscu ich powstania.
Ich zastosowanie ogranicza gwałtowny odpływ wody z terenu nieruchomości, co
przeciwdziała przesuszaniu terenów miejskich, ale też zapewnia odciążenie
kanalizacji, zapobiegając lub minimalizując tym samym
lokalne podtopienia.

II
filar – obszary naturalnej retencji.
Jeziora, rzeki, torfowiska,
bagna czy tereny podmokłe są naturalnymi obiektami, które m.in. pełnią funkcję
zatrzymania wody w środowisku. Chcąc zmniejszyć ilość wód odprowadzanych z
terenu miasta, konieczne jest podjęcie działań w zakresie ochrony tych
terenów. W trakcie realizacji jest projekt ochrony zagrożonych gatunków
związanych z siedliskami wodnymi na terenie Warszawy. W jego ramach zostaną
poprawione właściwości retencyjne wybranych terenów np. przez budowę zastawek,
renaturyzację Kanału Piaseczyńskiego oraz linii brzegowej wybranych zbiorników
wodnych na terenie 5 dzielnic: Bielany, Żoliborz, Śródmieście, Mokotów,
Ursynów. Planowana jest budowa zastawek na rowach melioracyjnych w rezerwacie
przyrody Las Kabacki oraz adaptacja zastawki w rezerwacie przyrody Morysin.

III
filar – powierzchnie przepuszczalne.
Tam, gdzie jest to możliwe
miasto pozbywa się powierzchni nieprzepuszczalnych dla wody czyli np.
asfaltowych czy betonowych, co sprzyja tworzeniu powierzchni biologicznie
czynnych. Coraz częściej powstają także tzw. zielone torowiska.

IV
filar – kanały miejskie.
W celu przeciwdziałania skutkom suszy
oraz zwiększeniu retencji wody w mieście zmienia się funkcję kanałów –
z drenującej na nawadniającą. Z 29 zarządzanych przez miasto kanałów
wyselekcjonowano sześć, na których zostaną założone urządzenia piętrzące i
sterujące przepływem wód. W ten sposób, zamiast pozbywać się wody z miasta,
retencjonuje się ją tam, gdzie powstaje. Wykonane zostały już prace na
pierwszym z nich – Kanale Gocławskim. Dzięki spiętrzeniu wód w Kanale Nowa Ulga
na terenie Stacji Pomp Gocław Bluszcze Przepompownia zwiększeniu uległa ilość
wód prowadzonych korytem Kanału Gocławskiego w kierunku Balatonu, jeziorka
Gocławskiego i jeziorka Kamionkowskiego. Dzięki temu możliwe jest zapewnienie
stałego poziomu wód w korycie Kanału Gocławskiego oraz stałego dopływu wód do
akwenów wodnych oraz  zespołu zbiorników wodnych w Parku Skaryszewskim.

V
filar – procedury planistyczne.
Dokonując uzgodnień w
zakresie zagospodarowania wód pochodzących z terenu planowanych inwestycji
wskazywane są rozwiązania związane z zastosowaniem zielono-błękitnej
infrastruktury oraz konieczność ograniczenia ilości wprowadzanych do
odbiorników wód. Ponadto niedozwolona jest likwidacja istniejącej sieci
hydrograficznej bądź ujmowanie otwartych koryt rowów, kanałów, cieków
naturalnych w rurociągi. Jeszcze w tym roku rozpoczną się prace nad Kodeksem
dobrych praktyk w procesie inwestycyjnym
. Rekomendacja do jego
stosowania będzie dotyczyć jednostek miejskich, deweloperów i indywidualnych
inwestorów prywatnych.

Poza tymi działaniami, Zarząd Zieleni m.st.
Warszawy zajmuje się utrzymaniem w należytym stanie technicznym koryt
cieków i kanałów (ok. 130 km). Są one corocznie poddawane
dwukrotnej konserwacji w celu zapewnienia właściwego stanu technicznego koryta.
Jest to bardzo istotne z uwagi na to, że ich sprawne działanie jest gwarantem
bezpieczeństwa mieszkańców.

Koryta
cieków naturalnych i kanałów mają określone parametry techniczne i ograniczoną
pojemność. Dlatego, w przypadku wystąpienia skumulowanych opadów deszczu
następujących po sobie w krótkich okresach czasu może zdarzyć się, że woda
wystąpi z koryt. Retencjonowanie wód w miejscu powstania oraz limitowany
odpływ będzie gwarancją bezpiecznego odprowadzenia wód do odbiorników w okresie
opadów deszczy. W okresie suszy zgromadzone zasoby wodne wykorzystane mogą być na potrzeby podlewania zieleni. Ponadto każdy zbiornik retencyjny w formie
otwartej przyczynia się do wzbogacenia walorów krajobrazowych oraz zwiększenia
różnorodności biologicznej.